Spodziewam się teraz westchnień zawodu na widok całkiem zwyczajnych naleśników. Bo tak jakoś pomyślałam, że nawet ja, widząc w tytule enigmatyczne "Paluszki Aspazji" byłabym ciekawa co też to może być. I mogłabym się rozczarować, widząc po prostu klasyczne naleśniki. Smażąc dzisiaj jednak naleśniki - będące potrawą smaczną, ale i dość monotonną w przygotowaniu, szczególnie przy tak zabójczych temperaturach - pomyślałam sobie o Jeżycjadzie. Każdy, kto kiedykolwiek czytał "Pulpecję" na pewno wie, o co chodzi. A jeśli nie czytał (choć nie polecam się do tego przyznawać w mojej obecności) to go uświadomię ;)
"Wszyscy jedli "Paluszki Aspazji" czyli danie wymyślone przez Idę na cześć ukochanej Peryklesa. Były to cienkie naleśniki, smarowane miodem i zwijane na kształt smukłych śniadych palców, a następnie układane po pięć na talerzach z twarożkiem owocowym. Dziś obiad wykonywała sama Ida, więc wszystko podane było w charakterystycznej dla niej aurze surrealistycznej; paluszki Aspazji miały nawet paznokcie z przepołowionych wzdłuż mrożonych truskawek"
Nie trzymałam się stuprocentowo przepisu podania... co nie zmienia faktu, że wolę to danie jako Aspazjowe Paluszki aniżeli zwykłe naleśniki. Moje w dodatku były krwawe :P