Palin powstrzymuje się od wydawania politycznych opinii i osądów; trudno też tę książkę nazwać kompendium wiedzy o północnej Korei. Swego czasu czytałam całkiem sporo o kraju, w tym również reportaży i relacji osób, które z niego uciekły – autor porusza wiele kwestii powierzchownie i tylko nawiązuje do najważniejszych historycznych wydarzeń. Sucha wiedza ustępuje tu subiektywnym odczuciom, przez co ciężko tę pozycję traktować jak merytoryczne źródło wiedzy o Korei; bez wątpienia jest jednak przyjemnym uzupełnieniem posiadanych informacji.

            „Jest chyba pod dużym wrażeniem, kiedy mówię mu, że byłem tu dwadzieścia dwa lata temu (kręciliśmy „Full Circle” dla BBC). Stałem po drugiej stronie i słuchałem amerykańskiej wersji wydarzeń. Korea Północna jawiła się jako państwo znacznie bardziej agresywne niż to, które malowano przede mną dzisiaj. Wyrażam nadzieję, że kiedy przyjadę tu za następne dwadzieścia lat, strefa będzie naprawdę zdemilitaryzowana. Może będzie tu park, w którym dzieci będą się bawić, a Koreańczycy z Północy i Południa – razem siedzieć, jeść i rozmawiać. „Też mam taką nadzieję” – stwierdza i posyła mi rzadki, autentyczny uśmiech”.”

            Książka liczy niespełna 200 stron, a sporą jej część wypełniają fotografie uzupełniające opowiedziane historie. Jej uzupełnieniem jest krótki rozdział, który pozwala też poznać techniczne kulisy powstawania serii – nawet żałowałam, że nie był nieco dłuższy.  Całość czyta się błyskawicznie, a lekki styl autora sprawia, że to idealna książka na podróż.