Termosowa zupa bagienna.

Mam wrażenie, że zima nas zaskoczyła.

I o dziwo, w tym roku najmniej zaskoczeni poczuli się jednak kierowcy! Rokrocznie byli porażeni faktem, że w ostatnich dniach listopada pojawiały się śnieżne opady, a tym razem, gdy biały puch zaatakował w styczniu, nareszcie byli na to przygotowani. Tym razem jednak, nawet przy tym przelotnym śniegu, słupek rtęci na termometrze nie wędrował niebezpiecznie w dół.

A tu nagle budzimy się, w swych piżamach z krótkim rękawem i bosymi stopami, z ustami powleczonymi fioletem. I odkrywamy porażający fakt, że jest -20.

I że komunikacja miejska w Dużym Mieście umarła, bo szyny powyskakiwały z powodu mrozu na miasto. (Kocham zimą autobusy!! Nie dość że ciepło, to jeszcze praktycznie nie mają opóźnień :D). I wtedy, cóż tu dużo mówić, sięgamy na samo dno szafy. Podkoszulek, koszula, sweterek, grube swetrzysko, na wierzch szalik - o zgrozo, jeszcze płaszcz. Nie wiem jak Wy, ale moje przypłaszczowe guziki z trudem się dopinają, gdy mam pod spodem sześć warstw ubrań. A potem chodzę jak robot i nie jest to, jak w przypadku Króla Juliana, wstrząsający performęs, tylko raczej powooolna próba przemieszczania się z miejsca na miejsce. Nagle budynek mojej szkoły jest gdzieś w okolicach koła podbiegunowego. A to pech.

I wtedy robimy, co następuje. Ubieramy ciepłe majtki! Żadne tam sexy nie ma racji bytu w styczniowy poranek przy -30. A potem rajstopy. (też nienawidzę rajstop pod dżinsami, ffuu). Dwie pary skarpet. Dżinsy. Ze dwie podkoszulki. Swetry sztuk dwa. Grube swetrzysko na wierzch. I jesteśmy gdzieś przy finiszu; jeszcze tylko płaszcz i jesteśmy gotowi do wyjścia! A jeśli możecie się jeszcze ruszać, wróćcie do kuchni i zapakujcie w termos trochę brokułowej zupy, która nosi u nas miano bagiennej. Bagienny oryginał był co prawda z groszku i robiła go Nigella, ale u nas na razie pod tą nazwą funkcjonuje krem z brokułów. W wersji stacjonarnej robimy zadymę i smażymy grzanki. Na maśle. 

W końcu jest -30.

300ml bulionu*

500g brokuła

sól, pieprz

Brokuła obgotowujemy w lekko osolonej wodzie. Bulion - czy z kostki, czy będący resztką niedzielnego obiadu, obojętnie - lekko podgrzewamy. Brokuła wrzucamy do bulionu, traktujemy blenderem, doprawiamy do smaku solą i pieprzem. I już. To chyba najłatwiejsza zupa na świecie, i nie wierzę że ktoś może jej nie lubić ;)

Na grzanki najlepiej nadają się bułki, przynajmniej moim zdaniem - paryskie, weki (czy jak na to mówią w różnych częściach kraju) pokrojone w kostkę i rzucone na masło.

* Jak dla mnie zupa-krem to taka, w której łyżka staje. Zawsze i tak zaczynam od mniejszej ilości bulionu i potem ewentualnie dolewam - Wam też tak radzę, w ten sposób łatwo odkryjecie jaka konsystencja odpowiada Wam najbardziej.